Legionella: Co to jest? Kompleksowy przewodnik o bakterii i legionelozie

Legionella: Charakterystyka, występowanie i warunki rozwoju bakterii

Legionella co to to rodzaj bakterii Gram-ujemnych, które należą do rodziny Legionellaceae. Bakterie te naturalnie występują w środowiskach wodnych, takich jak rzeki, jeziora oraz stawy. Można je również znaleźć w mokrej glebie na całym świecie. Zidentyfikowano ponad 60 różnych gatunków Legionella, z czego około 20 może wywoływać choroby u ludzi. Jednak Legionella pneumophila jest najgroźniejszym gatunkiem dla człowieka, odpowiadając za zdecydowaną większość przypadków legionellozy. Ta specyficzna bakteria jest głównym celem działań prewencyjnych. Posiada ona unikalne cechy, które pozwalają jej przetrwać w różnorodnych warunkach. Bakteria Legionella jest tlenowa. Ma zdolność do tworzenia biofilmu, co dodatkowo chroni ją przed niekorzystnym wpływem środowiska i środków dezynfekujących. Biofilm stanowi barierę dla wielu substancji chemicznych. Zrozumienie morfologii i naturalnych siedlisk bakterii jest kluczowe dla skutecznej profilaktyki. Informacje o jej występowaniu są podstawą dla służb sanitarnych. Legionella pneumophila wykazuje szczególną patogenność. Jej obecność w sztucznych systemach wodnych jest szczególnie niebezpieczna.

Legionella gdzie występuje w środowiskach sztucznych stanowi realne zagrożenie dla zdrowia publicznego. Bakteria ta może kolonizować różnorodne instalacje wodne, które wytwarzają aerozol. Typowe miejsca to systemy klimatyzacji hotelowej, wieże chłodnicze oraz nawilżacze powietrza. Wanny z hydromasażem i baseny spa również stwarzają sprzyjające warunki do jej rozwoju. Prysznice, fontanny ozdobne i kurtyny wodne miejskie także są potencjalnym źródłem ryzyka. Duże systemy hydrauliczne oraz zbiorniki ciepłej wody są szczególnie narażone na kolonizację. Nawet myjnie samochodowe, dializatory czy zbiorniki płynu do wycieraczek szyb auta mogą zawierać Legionellę. Bakteria najlepiej rozwija się w ciepłej wodzie, w zakresie temperatur od 25°C do 45°C. Optymalna temperatura dla jej intensywnego namnażania wynosi około 35°C. Stojąca woda w rurach i zbiornikach sprzyja jej wzrostowi. Obecność rdzy, osadów i biofilmu w instalacjach jest poważnym problemem. Biofilm sprzyja Legionelli, tworząc ochronne środowisko. Glony i pierwotniaki dostarczają niezbędnych składników odżywczych. Niskie stężenie środków dezynfekujących również przyczynia się do szybkiego rozwoju bakterii. Wszystkie te czynniki tworzą idealne warunki dla Legionelli. Kontrola tych parametrów jest kluczowa dla zapobiegania zakażeniom.

Bakteria Legionella wykazuje niezwykłe mechanizmy przetrwania i namnażania. Potrafi ona przetrwać w niskich temperaturach, wchodząc w stan uśpienia. Czeka tam na poprawę warunków środowiskowych. W sprzyjających warunkach, szczególnie w zakresie temperatur od 25°C do 45°C, namnaża się bardzo szybko. Czas potrzebny do znaczącego wzrostu populacji wynosi od 2 do 6 dni. Legionella pneumophila jest szczególnie skuteczna w tym procesie. Po dostaniu się do płuc człowieka, bakteria jest pochłaniana przez makrofagi. Są to kluczowe komórki układu odpornościowego. Niestety, Legionella potrafi ominąć wewnętrzne mechanizmy obronne makrofagów. Rozmnaża się wewnątrz tych komórek, co prowadzi do ich zniszczenia. Ten mechanizm sprawia, że bakteria jest bardzo trudna do zwalczenia przez organizm. Jej zdolność do ukrywania się w komórkach gospodarza zwiększa patogenność. Efektywne przetrwanie w różnorodnych środowiskach wodnych pozwala jej na szerokie rozprzestrzenianie się. Zrozumienie tych procesów jest kluczowe dla opracowania skutecznych terapii.

Kluczowe miejsca występowania Legionelli w sztucznych systemach

• Instalacje klimatyzacyjne w hotelach i biurowcach.
• Wanny z hydromasażem i baseny spa.
• Zbiorniki ciepłej wody użytkowej i podgrzewacze.
• Prysznice i baterie wodne w budynkach.
• Fontanny ozdobne oraz kurtyny wodne miejskie.

Czynniki sprzyjające rozwojowi Legionelli

• Stagnacja wody w rurach i nieużywanych odcinkach.
• Temperatura wody w zakresie od 25°C do 45°C.
• Obecność osadów, rdzy i kamienia w instalacjach.
• Niskie stężenie środków dezynfekujących w systemach.
• Obecność biofilmu, glonów i pierwotniaków w wodzie.

Warunki środowiskowe a żywotność Legionelli

Parametr	Optymalna wartość	Wpływ na Legionellę
Temperatura	25-45°C	Silny wzrost i namnażanie
Stagnacja wody	Wysoka	Zwiększone ryzyko kolonizacji i biofilmu
Biofilm	Obecny	Ochrona bakterii przed dezynfekcją
Środki dezynfekujące	Niskie stężenie	Umożliwienie swobodnego rozwoju

Zmienne warunki środowiskowe, takie jak nagłe zmiany temperatury czy obecność zanieczyszczeń, mogą znacząco wpływać na dynamikę rozwoju bakterii Legionella, zwiększając lub zmniejszając ryzyko zakażenia. Regularne monitorowanie tych parametrów jest kluczowe w profilaktyce.

Legionelloza: Objawy, przebieg i różnicowanie chorób wywołanych przez Legionellę

Zakażenie wywołuje legionellozę, czyli chorobę wywołaną przez bakterie Legionella. Legionella objawy mogą przybrać dwie główne formy kliniczne. Pierwsza to łagodna gorączka Pontiac. Druga to ciężka choroba legionistów, czyli legionelozowe zapalenie płuc. Gorączka Pontiac charakteryzuje się łagodniejszym przebiegiem. Okres wylęgania tej formy choroby wynosi od kilku godzin do 3 dni. Jest to infekcja o charakterze samoograniczającym, co oznacza, że objawy ustępują samoistnie. Zakażenie bakterią Legionella nie zawsze prowadzi do ciężkich symptomów. Często bywa mylona ze zwykłą grypą. Ważne jest jednak odróżnienie jej od poważniejszej postaci. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla właściwej diagnozy. Wczesne rozpoznanie wpływa na skuteczność leczenia. Szacuje się, że gorączka Pontiac jest dziesięciokrotnie częstsza niż choroba legionistów. Mimo to, ze względu na łagodny przebieg, często pozostaje nierozpoznana.

Gorączka Pontiac charakteryzuje się objawami grypopodobnymi. Są to zazwyczaj łagodne objawy zakażenia legionellą. Pacjenci doświadczają nagłej gorączki, często z towarzyszącymi dreszczami. Charakterystyczne są także bóle mięśni, które mogą być dość intensywne, oraz silne bóle głowy. Ogólne złe samopoczucie i zmęczenie również towarzyszą tej infekcji. Te symptomy bardzo przypominają początki grypy, co często prowadzi do błędnej diagnozy. Okres wylęgania gorączki Pontiac jest stosunkowo krótki. Zwykle wynosi on od kilku godzin do trzech dni. Ważne jest, że leczenie gorączki Pontiac zazwyczaj nie jest wymagane. Choroba ustępuje samoistnie, bez konieczności interwencji medycznej. Objawy zanikają po około 2 do 5 dniach od ich wystąpienia. Co istotne, gorączka Pontiac nie prowadzi do poważnych powikłań. Nie obserwuje się również powikłań narządowych. Jest to kluczowa różnica w porównaniu do cięższej formy, czyli choroby legionistów. Rozpoznanie często opiera się na wykluczeniu innych infekcji dróg oddechowych. Mimo braku specyficznego leczenia, organizm sam radzi sobie z bakterią.

Choroba legionistów powoduje zapalenie płuc o bardzo ciężkim przebiegu. Choroba legionistów objawy są znacznie poważniejsze niż w łagodnej gorączce Pontiac. Okres wylęgania choroby wynosi zazwyczaj od 2 do 10 dni, choć czasem objawy pojawiają się nawet po 3 tygodniach. Choroba rozpoczyna się wysoką gorączką, często przekraczającą 39°C. Towarzyszą jej silne dreszcze oraz głębokie zmęczenie. Pacjenci cierpią na uporczywy kaszel. Początkowo jest on suchy, następnie zmienia się na wilgotny. Może występować wykrztuszanie plwociny, niekiedy nawet krwistej. Duszności oraz silny ból w klatce piersiowej są częstymi i niepokojącymi symptomami. Pojawiają się także intensywne bóle mięśni i głowy. Chorobie mogą towarzyszyć objawy neurologiczne. Należą do nich nadmierna senność, zaburzenia świadomości, a w skrajnych przypadkach nawet śpiączka. Często występują również dolegliwości żołądkowo-jelitowe. Są to nudności, wymioty oraz uporczywa biegunka. Choroba postępuje szybko. Może prowadzić do ostrej niewydolności oddechowej. Ryzyko dysfunkcji innych narządów jest wysokie. Wymaga natychmiastowej hospitalizacji oraz intensywnego leczenia.

Rozpoznanie legionellozy na podstawie objawów klinicznych jest niemożliwe. Konieczne jest wykonanie badań laboratoryjnych. – dr n. med. Anna Parfieniuk-Kowerda

Zakażenia Legionella objawy u dzieci są rzadsze niż u dorosłych. Jednak objawy mogą być podobne do tych obserwowanych w populacji dorosłych. Mogą wystąpić gorączka, kaszel, duszności, bóle głowy i mięśni. W przypadku dzieci kluczowa jest szybka konsultacja pediatry. Lekarz oceni stan zdrowia dziecka oraz wdroży odpowiednią diagnostykę. Właściwe leczenie jest niezwykle ważne. Ważne jest również odniesienie się do często błędnie używanej frazy wirus legionella objawy. Należy jasno wyjaśnić, że Legionella jest bakterią, a nie wirusem. Ta informacja ma fundamentalne znaczenie dla diagnostyki laboratoryjnej. Różnica ta wpływa również na wybór odpowiedniego leczenia. Antybiotyki są skuteczne przeciwko bakteriom, natomiast wirusy wymagają zupełnie innej terapii. Dlatego prawidłowe zrozumienie natury patogenu jest niezbędne. W przypadku wystąpienia niepokojących objawów, takich jak wysoka gorączka, uporczywy kaszel i duszności u dziecka, niezwłocznie zasięgnij porady medycznej.

Kluczowe objawy choroby legionistów

• Wysoka gorączka z towarzyszącymi dreszczami.
• Silny, uporczywy kaszel, często z plwociną.
• Duszności i znaczące problemy z oddychaniem.
• Bóle mięśni i silne bóle głowy.
• Nudności, wymioty oraz uporczywa biegunka.
• Zaburzenia świadomości i nadmierna senność.

Objawy różnicujące gorączkę Pontiac od choroby legionistów

• Brak powikłań narządowych w gorączce Pontiac.
• Łagodniejszy, grypopodobny przebieg infekcji.
• Samoistne ustępowanie objawów po 2-5 dniach.
• Brak ciężkiego zapalenia płuc.

Częstość występowania wybranych objawów w chorobie legionistów (w procentach).

Zakażenie Legionellą: Drogi transmisji, diagnostyka, leczenie i grupy ryzyka

Człowiek zakaża się aerozolem, dlatego wiedza o tym, choroba legionistów jak się zarazić, jest kluczowa. Do zakażenia dochodzi wyłącznie drogą wziewną, czyli poprzez wdychanie aerozoli wodnych zawierających bakterie Legionella. Takie aerozole powstają w wielu sztucznych systemach wodnych. Prysznice, systemy klimatyzacji hotelowej, wanny z hydromasażem czy fontanny ozdobne to typowe przykłady. Wieże chłodnicze i nawilżacze powietrza również mogą być źródłem. Ważne jest podkreślenie pewnych mitów dotyczących transmisji. Nie ma możliwości przeniesienia bakterii z człowieka na człowieka. Picie skażonej wody również nie prowadzi do zakażenia. Wyjątkiem jest mikroaspiracja, czyli przypadkowe zachłyśnięcie. Bakterie muszą dostać się do dróg oddechowych. Tylko wtedy może dojść do rozwoju infekcji. Zrozumienie tej specyficznej drogi transmisji jest fundamentalne. Pomaga to w skutecznej profilaktyce i edukacji zdrowotnej.

ABY DOSZŁO DO ZAKAŻENIA, BAKTERIE MUSZĄ DOSTAĆ SIĘ DO DRÓG ODDECHOWYCH. – Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego Państwowy Zakład Higieny

Palenie zwiększa ryzyko choroby legionistów, dlatego wiedza o tym, kto jest najbardziej narażony na legionellę, jest kluczowa. Istnieją konkretne grupy osób o podwyższonym ryzyku ciężkiego przebiegu choroby. Należą do nich osoby w wieku powyżej 40-50 lat. Palenie papierosów znacząco zwiększa podatność na zakażenie i jego ciężki przebieg. Nadużywanie alkoholu również jest istotnym czynnikiem ryzyka. Pacjenci z cukrzycą są bardziej narażeni na powikłania. Przewlekłe choroby serca i nerek także zwiększają ryzyko poważnych konsekwencji. Choroby płuc, takie jak przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP), stanowią poważne zagrożenie. Osoby z nowotworami lub upośledzeniem odporności (immunosupresja) są w grupie wysokiego ryzyka. Statystyki pokazują, że mężczyźni chorują około 3 razy częściej niż kobiety. Te grupy są bardziej narażone ze względu na osłabiony układ odpornościowy. Choroby współistniejące dodatkowo obciążają organizm, utrudniając walkę z infekcją. Wczesne rozpoznanie i szybkie wdrożenie leczenia są dla nich niezwykle ważne. Profilaktyka powinna być szczególnie przestrzegana przez te osoby.

Diagnostyka wykrywa antygeny, dlatego badanie na zakażenie Legionellą jest niezbędne dla potwierdzenia infekcji. Rozpoznanie wyłącznie na podstawie objawów klinicznych jest niemożliwe. Istnieje kilka skutecznych metod diagnostycznych, które należy zastosować. Najszybszą i często pierwszą metodą jest badanie moczu. Pozwala ono na szybką immunoenzymatyczną analizę obecności antygenów Legionella pneumophila serogrupy 1. Inną ważną metodą jest posiew plwociny. Umożliwia on bezpośrednią identyfikację bakterii z dróg oddechowych pacjenta. Badanie krwi wykrywa przeciwciała do antygenów Legionella. Stają się one wykrywalne od 7. dnia po zakażeniu, dlatego wymaga to powtórzenia badania po 10-14 dniach. Testy genetyczne, takie jak PCR (reakcja łańcuchowa polimerazy), oferują wysoką czułość i specyficzność. Pozwalają na szybkie potwierdzenie obecności materiału genetycznego bakterii. Znaczenie szybkiej i dokładnej diagnostyki jest ogromne. Wczesne wykrycie wpływa bezpośrednio na skuteczność leczenia i rokowanie pacjenta.

Erytromycyna leczy legionellozę, a leczenie zależy od formy choroby. Gorączka Pontiac nie wymaga specyficznego leczenia farmakologicznego. Jej objawy ustępują samoistnie po kilku dniach. Choroba legionistów natomiast wymaga natychmiastowej hospitalizacji. Konieczna jest również intensywna antybiotykoterapia. Lekiem z wyboru w wielu przypadkach jest erytromycyna. Inne skuteczne antybiotyki to te z grupy makrolidów. Należą do nich azytromycyna, klarytromycyna, spiramycyna. Fluorochinolony, takie jak ofloksacyna i lewofloksacyna, są również szeroko stosowane. Ketolidy, np. telitromycyna, wykazują skuteczność w terapii. Tetracykliny, czyli doksycyklina i minocyklina, także stanowią opcję leczenia. Czas leczenia wynosi zazwyczaj od 10 do 14 dni. W ciężkich przypadkach lub u pacjentów z obniżoną odpornością może trwać nawet do 3 tygodni. Antybiotyki często podaje się empirycznie, bez potwierdzenia zakażenia. Dzieje się tak ze względu na długi czas oczekiwania na wyniki badań mikrobiologicznych. Całkowite wyleczenie jest możliwe. Nawroty choroby są bardzo rzadkie. Choroba jest jednak groźna dla osób starszych oraz przewlekle chorych. Śmiertelność w tych grupach bywa niestety wysoka, dlatego wczesna interwencja jest krytyczna.

Antybiotyki podaje się bez potwierdzenia zakażenia ze względu na długi czas oczekiwania na wyniki. – Redakcja Apteline

JEŚLI W OKRESIE 2 TYGODNI PRZED WYSTĄPIENIEM OBJAWÓW WYJEŻDŻAŁEŚ POZA MIEJSCE ZAMIESZKANIA, SPĘDZIŁEŚ NOC W HOTELU, KORZYSTAŁEŚ Z WANNY Z HYDROMASAŻEM, LUB UWAŻASZ, ŻE MOGŁEŚ BYĆ W INNY SPOSÓB NARAŻONY NA ZAKAŻENIE TYMI BAKTERIAMI, POINFORMUJ O TYM LEKARZA. – Główny Inspektorat Sanitarny

Typowe źródła aerozolu wodnego z Legionellą

• Prysznice i baterie wodne w domach i hotelach.
• Systemy klimatyzacji oraz nawilżacze powietrza.
• Wanny z hydromasażem i baseny jacuzzi.
• Fontanny ozdobne i kurtyny wodne miejskie.
• Zbiorniki płynu do wycieraczek szyb auta.

Kroki diagnostyki zakażenia Legionellą

1. Analiza obecności antygenów Legionella pneumophila w moczu.
2. Posiew plwociny w celu identyfikacji bakterii.
3. Badanie krwi na obecność przeciwciał Legionella.
4. Testy genetyczne (PCR) dla szybkiego potwierdzenia.

Grupy osób o podwyższonym ryzyku zachorowania na chorobę legionistów

• Osoby w wieku powyżej 50 lat.
• Palacze oraz osoby nadużywające alkoholu.
• Osoby z cukrzycą i chorobami serca.
• Pacjenci z przewlekłymi chorobami płuc (POChP).
• Osoby z osłabionym układem odpornościowym.

Antybiotyki stosowane w leczeniu legionellozy

• Erytromycyna (lek z wyboru).
• Azytromycyna (makrolid nowej generacji).
• Lewofloksacyna (fluorochinolon).
• Telitromycyna (ketolid).
• Doksycyklina (tetracyklina).

Porównanie metod diagnostycznych

Metoda	Szybkość	Dokładność
Test moczu	Szybka	Wykrywa tylko serogrupę 1 L. pneumophila
Posiew plwociny	Długi czas oczekiwania	Wysoka (złoty standard)
Przeciwciała we krwi	Od 7. dnia po zakażeniu	Wymaga powtórzenia
Testy genetyczne	Bardzo szybka	Wysoka czułość i specyficzność

Wybór metody diagnostycznej zależy od etapu choroby oraz dostępności laboratorium. Testy moczu są najszybsze, ale wykrywają tylko L. pneumophila serogrupy 1. Posiew plwociny jest złotym standardem, ale wymaga czasu. Badanie przeciwciał potwierdza zakażenie po dłuższym czasie, a testy genetyczne oferują wysoką czułość i specyficzność, co jest kluczowe dla szybkiego leczenia.

Profilaktyka i zapobieganie zakażeniom Legionellą: Praktyczne strategie

Profilaktyka ogranicza zakażenia, dlatego zapobieganie legionelli jest niezwykle istotne dla zdrowia publicznego. Kluczowe jest zlikwidowanie rezerwuarów bakterii w systemach wodnych. Należy również kontrolować warunki sprzyjające ich rozwojowi i namnażaniu. Podstawowe działania obejmują regularne czyszczenie instalacji wodnych. Ważna jest także systematyczna dezynfekcja wszystkich punktów, gdzie może tworzyć się aerozol. Niezbędna jest stała kontrola temperatury wody, zarówno ciepłej, jak i zimnej. Te proste kroki mogą znacząco zredukować ryzyko zakażenia. Zapewniają one bezpieczeństwo zdrowotne użytkowników. Brak odpowiednich działań może prowadzić do poważnych konsekwencji epidemiologicznych. Dbanie o higienę wodną to podstawa skutecznej profilaktyki. Dotyczy to zarówno domów prywatnych, jak i obiektów publicznych. Każdy zarządca budynku oraz użytkownik powinien znać te zasady.

Woda ciepła powinna być utrzymywana powyżej 60°C, aby skutecznie zapobiegać rozwojowi bakterii Legionella. Zastanawiasz się, w jakiej temperaturze ginie legionella? Bakterie te giną w temperaturze około 70°C. Ich żywotność znacznie skraca się w temperaturze powyżej 55°C. Konkretnie, w 55°C bakterie przetrwają około 20 minut. Natomiast w temperaturze 60°C przeżywają zaledwie 2 minuty. Dlatego utrzymywanie odpowiednich temperatur w instalacjach wodnych jest kluczowe. Zaleca się, aby ciepła woda w systemach doprowadzających miała temperaturę powyżej 60°C. Do okresowej dezynfekcji termicznej można podgrzewać ją nawet do 70°C. Zimna woda z kolei powinna być utrzymywana poniżej 20°C. Zapobiega to namnażaniu się bakterii w tych systemach. Regularne monitorowanie tych temperatur jest niezbędne. Należy sprawdzać temperaturę w punktach poboru wody. Kontrola dotyczy także zbiorników magazynujących wodę i bojlerów. Zapewnienie odpowiednich warunków termicznych to podstawa skutecznej profilaktyki.

Systemy doprowadzające wodę powinny być utrzymywane w temperaturze powyżej 60 stopni albo poniżej 20 stopni. – Redakcja Apteline

Chlorowanie zapobiega rozwojowi bakterii, dlatego dezynfekcja instalacji wodnych jest niezbędna w profilaktyce. Aby wiedzieć, jak uniknąć zakażenia legionellą, stosuj różne skuteczne metody. Można wykorzystywać chlorowanie sieci wodociągowej. Skuteczne jest również ozonowanie wody, które eliminuje wiele patogenów. Promieniowanie UV to kolejna efektywna technologia dezynfekcji. Generatory dwutlenku chloru są coraz popularniejsze w dużych systemach. Instalacja urządzeń dawkujących jony srebra i miedzi także pomaga w długoterminowej ochronie. Praktyczne działania obejmują regularne czyszczenie zbiorników wodnych. Ważne jest także czyszczenie rur i wszystkich elementów instalacji. Wanny z hydromasażem należy opróżniać i dezynfekować po każdym użyciu. Okresowe opróżnianie i przepłukiwanie urządzeń grzewczych, takich jak bojlery, jest konieczne. Po dłuższej nieobecności w domu (powyżej 2 tygodni) odkręć wszystkie krany na minimum 2 minuty. Spuść stojącą wodę, aby usunąć ewentualne namnożone bakterie. Takie działania minimalizują ryzyko zakażenia.

Ochrona przed legionellą jest szczególnie ważna dla osób należących do grup ryzyka. Osoby te powinny bezwzględnie unikać sytuacji, w których mogą powstawać skażone aerozole. Należą do nich publiczne fontanny, baseny z hydromasażem czy niezabezpieczone systemy klimatyzacyjne. Podróżujący również muszą zachować szczególną ostrożność. Przed wyjazdem warto sprawdzić, czy hotel nie figuruje na liście obiektów o podwyższonym ryzyku zakażenia. Po zameldowaniu się w pokoju hotelowym, który mógł być nieużywany, odkręć wodę w prysznicu i wszystkich kranach. Spuść ją przez co najmniej kilka minut przed użyciem. Ma to na celu usunięcie stojącej wody, w której mogły namnożyć się bakterie. Ważne jest, że obecnie nie ma dostępnej szczepionki przeciwko legionelozowemu zapaleniu płuc. Dlatego profilaktyka jest jedyną skuteczną formą obrony. Świadomość ryzyka oraz znajomość zasad bezpieczeństwa to podstawa. Zawsze reaguj na niepokojące objawy zdrowotne.

Przeciw legionelozowemu zapaleniu płuc nie można się zaszczepić, dlatego w zapobieganiu ważne jest unikanie sytuacji, w których może dojść do zakażenia. – Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego Państwowy Zakład Higieny

PODROŻUJĄC, BĄDŹ ŚWIADOMY RYZYKA CHOROBY I JEŚLI WYSTĄPIĄ OBJAWY ZAKAŻENIA, ZASIĘGNIJ NIEZWŁOCZNIE PORADY LEKARSKIEJ. – Główny Inspektorat Sanitarny

Praktyczne kroki redukcji ryzyka Legionelli w domu

1. Regularnie czyść i dezynfekuj sitka prysznicowe oraz perlatory kranów.
2. Utrzymuj temperaturę ciepłej wody użytkowej powyżej 60°C.
3. Zapewnij temperaturę zimnej wody poniżej 20°C.
4. Po dłuższej nieobecności odkręć krany na minimum 2 minuty.
5. Czyść i dezynfekuj wanny z hydromasażem po każdym użyciu.
6. Okresowo opróżniaj i przepłukuj urządzenia grzewcze (bojlery).
7. Unikaj stagnacji wody w rurach i zbiornikach.

Metody dezynfekcji wody przeciwko Legionelli

• Chlorowanie sieci wodociągowej.
• Ozonowanie wody w systemach.
• Dezynfekcja promieniowaniem UV.
• Dawkowanie dwutlenku chloru lub jonów srebra i miedzi.

Wpływ temperatury na przeżywalność bakterii Legionella (procent przeżywalności).